Sama na włościach

W poniedziałek na wycieczkę wyjechała Gabrysia. Dzisiaj skoro świt, a nawet bardzo skoro świt pociągiem odjechała Cecylka, chwilę po niej pomachałam Marysi.

Mąż na dyżurze. Wracają w piątek. I mąż, i córki. Pozostałam więc jedna jedyna. Pani na włościach normalnie!  Pierwszy raz od nie pamiętam kiedy. Planów porobiłam sobie tyle, że od nadmiaru usiadłam i długo zastanawiałam się, od czego zacząć. 

Umyłam okna, wysprzątałam kuchnię i salon, ukwieciłam dom...

 

Pobiegałam po naszych kątach z różnymi ozdobnymi dodatkami. Naprzestawiałam się do woli.

I mój kredens w wiosennej odsłonie. No lubię go, bardzo nawet!

 Umyte okna wymusiły poniekąd troskę o parapety i kwiaty. Podlałam je nawet odżywką. Nieśpiesznie...

Do kwestii jedzenia podeszłam minimalistycznie, co nie znaczy, że się głodziłam, o nie. Ugotowałam sobie garnek kaszy jaglanej, drugi garnek wiosennych warzyw, do tego koktajl truskawkowo- bananowy, a na deser zjadłam resztę wczorajszego, pysznego ciasta.

Wszystko przegryzałam raz po raz ogóreczkiem małosolnym własnej produkcji. Kulinarny raj po prostu.

Wyniosłam też większość rzeczy z pokoju Marysi, którego nigdy jeszcze nie pokazywałam. A to dlatego, że nie było się czym chwalić. I to, mam nadzieję się zmieni. Rzeczy wyniesione, bowiem robimy mały lifting Marysiowego lokum. Ja przeglądam zabawki, segreguję, układam i takie tam, a sąsiad "złota rączka" pokój pomalował (właśnie skończył), a jutro na jednej ścianie położy tapetę.

Nie mogę się doczekać efektu końcowego. Pracowity dzień się jutro zapowiada i szczerze mówiąc, nie wiem, czy zdążę ze wszystkim, ale cieszę się, że ogarniam dom w swoim tempie i w swoim czasie lub niedoczasie, że tak powiem. 


A na sam samiuśki koniec króciutka anegdota z mszycami w tle. 
Marysia grała wczoraj na koncercie swojej klasy. Każde dziecko po występie otrzymało różę. I ta nasza Mania różę przyjęła, ale zanim naprawdę się z niej ucieszyła, dokładnie ją obejrzała. No bo jak jest róża, to są i mszyce. Poza kolcami oczywiście. 

Tęskno mi trochę, muszę Wam się przyznać. Nie wiem, czy to normalne. 
A taką elegancką sukienkę wdziała na siebie wczoraj nasza młoda skrzypaczka. Sukienka kupiona 8 lat temu dla Cecylki, na chrzciny Marysi.
 

                                                          No, to teraz książka i spać.  
                                                                 Dobrej nocy
                                                                     Asia