A jak ADWENT

Listopad przemknął niepostrzeżenie. Dzień po dniu, tydzień po tygodniu. Podobno listopad to jeden z trudniejszych miesięcy. Bo zimno, nieprzyjemnie, ciemno i do wiosny daleko.
Mało kto go lubi. Raczej zewsząd słychać narzekania i utyskiwania.
A ja dla odmiany lubię ten czas, kiedy wszystko wkoło jakby znowu zamarza.
Kiedy bez wyrzutów sumienia można skryć się w swojej pieczarze, otulić  kocem, wypijać litry rozgrzewającej herbaty, albo nalewki, czytać, oglądać, wygrzewać się przy kominku. I nie musieć przesiadywać na ławce na placu zabaw na przykład, albo biegać za pomykającą na rolkach Marysią...
Lenistwo usprawiedliwione!

Po cichu, i jeszcze bardziej niespodziewanie wkradł się grudzień, zaskakując moje zmysły!
Grudniowe dary są takie cudowne!
Tradycje, zwyczaje, świętowanie, celebrowanie, zwyczajne dni, które zamieniają się w święte. I tylko od nas zależy, jak je przeżyjemy.

Adwent. Piękny, magiczny czas. Dla duszy, dla zmysłów, dla serca.

Dozuję sobie te adwentowe doznania. Na razie tylko kilka elementów świątecznej dekoracji. Chcę się tym czasem cieszyć jak najdłużej.

Zawsze kupuję sobie jakiś świąteczny kosmetyk. Tym razem krem gruszkowo- czekoladowy do rąk. Te zapachy są po prostu obłędne! Zasypiam w gruszkowym sadzie...

I muzyka. Zawsze zaczynam od tej płyty. Od czasów studiów jeszcze. Porusza mnie niezmiennie tak samo mocno.

                                                                Celebruję.
                                                                     Asia