Śniadanie

Tak zatrzymać się w tym miejskim, rodzinnym, pełnym obowiązków pędzie i zjeść spokojne śniadanie w zwyczajny wtorkowy poranek. W niezwyczajnym towarzystwie mądrej i pięknej przyjaciółki pomlaskać, posiorbać, pożalić się, wyśmiać wszystkie śmieszne historie.
Zdarzył mi się taki przegadany wtorkowy poranek.
I cieszę się, że wciąż jeszcze potrafię odłożyć wszystkie inne sprawy i gadać po prostu. O życiu, o pięknie, o miłości.

Zatrzymywać się na rzeczach pięknych i dobrych to dzisiaj wielka sztuka.
Świat i rzeczywistość z każdej strony woła i przypomina o wszystkim, co złe, groźne i sensacyjne. Ludzie jakoś tak lubią sobie opowiadać o wydarzeniach smutnych. Wiecie, choroby, własne i cudze, brak pieniędzy/miłości/fajnej pracy/czasu. Nieustannie się tym karmimy. Nieustannie ciągniemy w dół.
A gdyby tak spodziewać się najlepszego, cieszyć się tym, co jest i patrzeć na to, jak na obfitość, bogactwo i wciąż zadawać światu pytanie: jak może być jeszcze lepiej? Bo na pewno może być.

Od niedawna jestem na Instagramie. Długo jakoś unikałam tego medium, kolejny zjadacz czasu, myślałam.
Teraz przeglądam ulubione profile, sama od czasu do czasu robię zdjęcia, wrzucam do sieci i wiecie co? Podoba mi się. Nawet, jeśli większość zdjęć, moich i innych instagramowiczów jest "ustawiona", pozowana, przygotowana i ułożona. Co z tego, że pokazuje tylko bardzo niewielki fragment rzeczywistości, do tego raczej ten śliczny, słodki, uniuniany pod publikę, pokazujący tylko najlepszą stronę rzeczywistości, czasami wcale nie najlepszej.
Kwiatki, kubeczki, herbatki, kawki, książki, jedzenie...Właśnie tak! Zatrzymujmy się na drobiazgach, na pięknych chwilach, dobrych smakach, przeżyciach, obrazach. Stwarzajmy niezwykłą codzienność poprzez te tulipany, róże, zamknięte w kadrze nasze poczucie estetyki i smaku. W odpowiedzi na cały ten polityczny i ludzki bałagan wokół nas. Dlaczego nie?
Za każdym razem, kiedy wybierasz filiżankę na poranną kawę, pasek do spodni, bluzkę spośród wielu innych bluzek, kolczyki, kolor lakieru do paznokci, tworzysz siebie. Kiedy podajesz obiad, myjesz naczynia, wykonujesz swoją pracę zawodową, pomagasz dziecku w lekcjach, nakładasz ulubiony krem na twarz, wkładasz te tulipany do wazonu, mówisz światu- jestem wyjątkową kobietą. Łapmy te chwile i dzielmy się nimi. Opowiadajmy sobie o rzeczach pięknych i dobrych. Słowem, obrazem, muzyką, inspiracją.
Rano, kiedy spojrzysz w lustro, uśmiechnij się do siebie szeroko, albo subtelnie chociaż, jak wolisz. Być może będzie to jedyny szczery uśmiech, jakim zostaniesz obdarzona w tym dniu. Podziękuj sobie za to, kim jesteś, za to, jaką mądrą jesteś kobietą i rób swoje w przekonaniu, że to, co robisz tworzy fundament życia. Twojego i Twoich bliskich. Nawet, jeśli jest to obieranie ziemniaków, czy szorowanie wanny. Która z nas tego nie robi?

                                   Moje instagramowe kadry. Moja zabawa i dużo radości.

Dom posprzątany (jako tako), torby spakowane (prawie), babka wielkanocna upieczona. Resztę zrobimy już na Pomorzu. Mój wielkanocny kredens. Uwielbiam!

 Jutro zabieram moje dziewczyny i jedziemy do Rodziców. Olek dojedzie po dyżurach. Cieszę się na nasze wspólne świętowanie.

                                                           Pięknego czasu dla Was Kochani!
                                                                            Asia