U mnie czasami wiosna

Jestem.
Po długaśnej przerwie "technicznej".
Wciąż jestem.

Musiałam się trochę wyłączyć, poskładać, złapać kilka głębszych oddechów, rozejrzeć dookoła, pobadać nowy ląd. I wylądować na tym nowym, nieznanym mi dotąd terytorium. Umościć się trochę.

To nowe to oczywiście życie po rozstaniu. Bycie kobietą rozwodzącą się, bycie matką trzech dorastających córek, których rodzice się właśnie rozwodzą to nie jest bułka z masłem, o nie...

Ale.
O dziwo. O bardzo wielkie dziwo, jest dobrze.

Nie ma rozpaczy, nie ma przygniatającego smutku, nie ma już wszechogarniającego lęku o przyszłość.

Jest dobrze po prostu.
Mam mądre córki. Oczywiście, raz jest łatwiej, raz trudniej, emocje najróżniejsze pojawiają się w najmniej oczekiwanych momentach, wciąż zdarzają się trudniejsze dni, ale jesteśmy w tym bardzo razem.
Rozmawiamy. Staramy się. Jesteśmy bliżej, niż chyba kiedykolwiek wcześniej, tworzymy bardzo zgrany team. Kobiecy, dziewczyński team w babim domu. Pełen wsparcia i miłości. W tym niefajnym dla nas czasie doświadczamy fajnych zdarzeń i spotkań.

A ja?
Ja mam zgodę na to, co się dzieje. Niezależnie od wszystkiego wiem, że moje bycie z moim mężem było już po prostu niemożliwe. Że od dłuższego już czasu żyliśmy w martwym związku. Bez relacji. W ogóle bardzo BEZ.

Powoli zamykam te drzwi. Czasami jeszcze skrzypią i jęczą, czasami przytrzasnę sobie palce, czasami powstrzymuję się przed domknięciem, czasami trzaskam nimi z hukiem. Wszystko przyjmuję, niczemu się nie dziwię i wiem. Mam tę pewność, że kiedy je ostatecznie zamknę, otworzą się jakieś nowe. Jakieś okienko, lufcik, drzwi na cudny taras może...

Życie żyje się samo.
Oddycha się samo.
Trawi się samo.

Spróbuj nie oddychać, spróbuj nie trawić, spróbuj sprawić, żeby nie rosły Ci paznokcie...

Życie żyje się samo. Płynie, zmienia się, stawia przed kolejnymi doświadczeniami. I ja je przyjmuję.

Jestem bardzo ciekawa co kryje się za nowymi drzwiami i oknami. Jeszcze bardzo nieśmiało, jeszcze z lękiem i dystansem, ale powoli zaczynam zerkać w stronę tego nowego.

Pamiętam o tym, że (uwaga, będzie dosadnie) na gównie rosną piękne kwiatki. A nasze
                                                        życie bywa usrane różami 

                        Dziękuję za słowa wsparcia. Dziękuję. Brak mi słów po prostu! Wracam do Was.

                                                                Wasza Asia