Kuchnia w poczekalni

Jak się nie ma co się lubi, to się lubi, co się ma.

Postanowiłam zatem polubić moją kuchnię w wydaniu obecnym i nie czekać kolejnych dwóch lat (za dwa lata planujemy jej generalny remont), żeby Wam ją pokazać. Myślę, że będąc w poczekalni kuchnia i tak przejdzie jakiś mały lifting, ale póki co pokazuję ją taką, jaką w połowie stworzyła ją poprzednia właścicielka, a w połowie my.

W związku z tym, nasza kuchnia jest po części ciut rustykalna...

a po części ciut skandynawska, przez co bliższa memu sercu...

                                              Przy czym żadna z części nie jest wykończona.

Poczekam. Póki co rozmyślam o pomalowaniu płytek na biało i ciągle zastanawiam się, co zrobić z tymi drewnianymi/ pomarańczowymi meblami z części rustykalnej. Poprzednia właścicielka jest do nich przywiązana i bardzo chciałaby je dostać, jak tylko zrobimy remont. Dlatego jeszcze ich nie przemalowałam. Z drugiej strony dwa lata to dosyć długo i w sumie drażnią mnie swoim niepasującym do reszty, czy też do moich wyobrażeń i potrzeb, wyglądem.

Nie wiem, naprawdę nie wiem, co zrobić...
Póki co wszystkie kąty oswajam swoimi duperelkami i mimo wielu niedoskonałości, lubię tę moją kuchnię.

                                               Tu zawieszę ładną półeczkę nad stołem...

                                         tam ustawię słoje z naszym codziennym śniadaniem...

                                                  a na okapie garnuszki do gotowania kawy.

Swoją drogą okap strasznie mnie denerwuje, ponieważ jest za niski, a ja za wysoka, więc albo zderzam się z nim czołowo, albo chcąc zamieszać w garnkach, muszę wślizgiwać się pod niego i nurkować głową w opary kuchenne!

Dla równowagi mam też swoje ulubione miejsca i kąty oczywiście.

                                   Tu rozpoczyna się mój dzień. Kawa, herbata, co tylko!

               Zamiast biscuits jest kawa oczywiście, chociaż dobrym ciasteczkiem rano też nie pogardzę.

Nawet w niedoskonałej kuchni można zrobić doskonałe jedzenie, jak wiadomo. Dziś zrobiłyśmy pyszny obiad. Tak na osłodę ponuro- zimowo- szarego widoku za oknem, jak również dla wzmocnienia sił chorujących- Gabrysia od czwartku i od wczoraj Marysia, którą gorączka powaliła i biedniutka przysypiała nawet w ciągu dnia.

My z Celą upichciłyśmy pyszny obiad. Ja pieczone ziemniaki, Cecylka łososia- palce lizać.

Ziemniaki pieczone z rozmarynem, czosnkiem i oliwą są po prostu obłędne. Jeszcze lepsze są młode, małe, ale wiadomo, jak się nie ma co się lubi...

                                                              I obiad doskonały gotowy!

Czekam już bardzo na wiosnę, jak pewnie wszyscy, albo prawie wszyscy, poza jakimiś nielicznymi szalonymi wyjątkami. Mam nadzieję, że na Święta Wielkanocne zaświeci mocniej słońce i zawieje cieplejszy wiatr.

Także śnieg niech topnieje, epidemie niech się kończą, kozaki i grube kurtki pakujmy jak najszybciej na strychy, do piwnic, gdzie się da i cieszmy się piękną aurą!

                                                                          Tymczasem
                                                                                Asia