Ważne

Piszę o tym często, ale napiszę jeszcze raz. Bo to strasznie ważne dla mnie jest.
Jestem wzruszona, poruszona, szczęśliwie zadziwiona, kiedy czytam Wasze komentarze z prośbą o kolejne posty. I że to, o czym piszę i co pokazuję jest dla kogoś ważne i wartościowe. A pokazuję przecież nie tylko mój dom, ale również to, co w sercu i duszy.
Wychodzę tu do Was czasami z głębokości moich refleksji i się nimi dzielę.
Poniekąd się obnażam i intymnie dzielę się sobą.

Niektórzy z Was wolą wpisy wnętrzarskie. Inni lubią mnie poczytać i czują się zainspirowani, czasami bardzo wdzięczni, że o czymś im przypomniałam.
Każdy komentarz jest istotny i ważny. Nie jestem w stanie, co oczywiste, spełnić oczekiwań każdego.
Niemniej jednak zastanawiam się czasami, jaki ten mój blog ma być.
Czy pokazywać tu raczej przemeblowania, odnawiane meble i dekoracje, czy może częściej pisać o życiu po prostu.

Póki co wpisy powstają spontanicznie. Czasem bardziej ja, innym razem dom, a jeszcze innym przepis na jakiś smakołyk.

Jeśli to możliwe, napiszcie proszę, co lubicie w babim domu. To dla mnie niezwykle istotne wskazówki do przemyślenia, więc będę bardzo wdzięczna.

W blogosferze i na Instagramie ruszył już sezon świąteczny. Ja jeszcze trochę się wzbraniam, żeby intensywniej się potem tą cudną atmosferą cieszyć. Rzadko bywam w galeriach, więc plus jest taki, że nie bywam rozdrażniona przedświątecznym atakiem na  moje zmysły. Dla mnie wszystkiego jest tam za dużo i zdecydowanie za wcześnie!
A minusem jest to, że nie mam jeszcze ani jednego prezentu. A Wy? Macie???

Do domu przyniosłam jedynie małe światełka i często je zapalam. Trochę jako zapowiedź.

No tak, muzyczka świąteczna w sumie też czasami snuje się po domu...

I niezawodne umilacze na listopadowe ciemności i pochmurności. Kwiaty. Zawsze!

Jest coś jeszcze, co zawsze poprawia mi humor.

Zakupiłam kilka nowych ramek na grafiki i zdjęcia. Szukam inspiracji i pomysłów. Głównie pod kątem korytarza, w którym zaszły znaczące zmiany i chciałabym je Wam wkrótce pokazać. Tylko jeszcze te ramki muszę zapełnić. Tymczasem przeglądając albumy, znalazłam takie swoje zdjęcie. Bardzo lubię siebie na nim. Taka jestem tajemnicza i podoba mi się ta tajemniczość.
Dlaczego tylko zdjęcia dzieci wieszamy na ścianach?
A my? To co?

Zagościłam w salonie...

                                                  Serdeczności posyłam do Was.
                                                 I całe mnóstwo dobrych myśli!

                                                                 Asia