Porządek

Kiedyś byłam straszną bałaganiarą. Z nas dwóch to zwykle moja siostra miała poukładane, umyte, odkurzone, ogarnięte.
Ja- wieczny chaos. Jakoś tak szkoda mi było czasu na porządkowanie. Biegałam z rozwianym włosem po świecie, przeżywając swoje nastoletnie problemy. W soboty mama zarządzała sprzątanie, a my dzieliłyśmy się pracą (sporo młodszy brat był z tych mało przyjemnych obowiązków zwolniony- skubaniec jeden). Moja siostra korzystała z praw starszeństwa i zwykle przydzielała mi mycie kibli i szorowanie podłóg, a ja po niemrawych i nieskutecznych zwykle protestach, robiłam to!
I tak Cię kocham Siostro- żeby było jasne.

Potem, kiedy miałam już swój dom, a w nim najpierw dwie, a potem trzy małe córeczki, porządku pragnęłam, jak nigdy wcześniej. Nieustannie jednak potykałam się o zabawki i tysiące innych dupereli, myłam, wycierałam, odkładałam na miejsce, składałam, a w domu i tak zawsze panował bajzel. Umęczona czekałam na lepsze czasy.

I one poniekąd nastały, ponieważ moje córki urosły. Sprzątamy razem.
Pewne rzeczy jednak nie zmienią się chyba nigdy.
Bałagan zrobi się zawsze i sprzątać też trzeba zawsze. Codzienna krzątanina i ogarnianie.
Kiedyś szczególnie to CODZIENNIE wydawało mi się bez sensu. Ale to było w czasach, kiedy się wewnętrznie układałam ze sobą, dorastałam dopiero do pewnych mądrości.
Teraz już wiem, że " kiedy porządkujemy i sprzątamy nasze domy, czyścimy i porządkujemy siebie". To Gunilla Norris.
Jestem wewnętrznie poukładana, spokojniejsza, szczęśliwsza, lepiej mi się jest w moim domu, kiedy jest porządek. Chaos zewnętrzny powoduje chaos wewnętrzny.

Lubię wysprzątaną kuchnię, kiedy wchodzę do niej z samego rana. Sterta naczyń w zlewie, brudna podłoga, zawalony pierdółkami stół kuchenny potrafią popsuć mi humor na kilka godzin. Lubię po wyjazdach wracać do w miarę posprzątanego domu. Wchodzenie z bagażami w bałagan jest koszmarne. Lubię, kiedy przedmioty leżą na swoich miejscach, a nie walają się po całym domu. Doprowadza mnie to do szału.
Lubię ogarnąć kuchenne blaty, zmywarkę i zlew, zanim zabiorę się za gotowanie, czy pieczenie.
Lubię, kiedy na stole leży wyprasowany obrus i stoi wazon z kwiatami.

Takie moje lubię. Bo lubię i szanuję siebie. Moje samopoczucie i moje potrzeby. I staram się o tych codziennych czynnościach nie myśleć w kategoriach harówki, czy znienawidzonej roboty do zrobienia.

Troska o dom, dbanie o naszą wspólną przestrzeń, pielęgnowanie naszego gniazda- brzmi lepiej prawda? Może i są to eufemizmy, ale zmieniają moje nastawienie i w pewien sposób uświęcają moje życie. Troska o dom to ważny element mojego kobiecego rozwoju. W tym, jaki jest nasz dom, jaka panuje w nim atmosfera i  jak się w nim czujemy, przejawia się moja kobiecość. Tak myślę.

Ale oczywiście jest to nasza wspólna sprawa. Sprawa wszystkich mieszkańców naszego domu. Wydaje mi się, że utrzymanie porządku byłoby dziecinnie proste, gdyby wszyscy wzięli sobie do serca proste rady:

Jeżeli wyjmujesz coś, odłóż na miejsce
Jeżeli otworzysz, zamknij
Jeżeli upuścisz, podnieś
Jeżeli zdejmiesz z wieszaka, powieś

I kilka jeszcze innych jeśli.
 
No dobrze, poopowiadałam trochę, a teraz zdjęcia.

Ponieważ ostatnio udało nam się posprzątać najbardziej chyba zabałaganione miejsce w naszym domu. Pokój Marysi, a dokładnie jego jedna ściana. Z wnęką.
Wiadomo było, że ścianę tę zabudujemy szafą, ponieważ miejsce to jest idealne na naszą jakby garderobę. Udało się po dwóch latach. Do tej pory stały tam regały, różnej wielkości i szerokości, na których było wszystko! Ubrania, żelazko, odkurzacz, torby, paski i mnóstwo innych gadżetów.

Pojechaliśmy w końcu do IKEI, wyrysowaliśmy, Olek z sąsiadem szafę w kawałkach przywiózł i zamontował.
Zapanował porządek.

 

                   Idę ogarnąć kuchnię przed spaniem, żeby poranną kawę wypić w dobrym nastroju

                                                                          Asia