Tuż po maturze...

Tuż po maturze, czyli yhm, yhm, dawno temu, wyjechałam do Niemiec. Wymyśliłam sobie bowiem ucieczkę z naszej pomorskiej pipidówki, gdzie główną rozrywką dla młodzieży w sobotni wieczór była dyskoteka w Gminnym Ośrodku Kultury. Kultury to tam wielkiej nie było, ale co się wtedy wytańczyłam, to moje!
No ale uciekać chciałam, i to bardzo. Im dalej, tym lepiej.
Pojechałam jako Au- Pair do Frankfurtu nad Menem. Trafiłam do świetnej rodziny. On lekarz, ona psycholog, jedno półtoraroczne dziecko (potem urodziło im się jeszcze dwoje, ale to już nie za mojej kadencji), którym zajmowałam się popołudniami. Rano chodziłam do szkoły językowej i szlifowałam ich spreche Deutsch. Traktowali mnie jak członka rodziny, serio!
Dostawałam kieszonkowe, które w większości wydawałam na szkołę i podróże po Niemczech na najtańszy Wochenende Ticket. Plus jakieś dziewczyńskie duperele.
Z tamtego czasu, oprócz wspomnień i zanikającej, ale jednak, znajomości języka niemieckiego, mam jedną  pamiątkę.
Mianowicie niewielką książkę kucharską pt." Pizza & Co."
Dzielna taka, przetrwała moje rozliczne przeprowadzki, selekcje i inne tego typu zawieruchy.
Wykorzystuję z niej jeden przepis. Który zresztą znam na pamięć. Tak, zgadliście, to przepis na pizzę!
Włoska pizza z niemieckiej książki kucharskiej w naszym polskim domu pojawia się na stole bardzo często. Na obiad, albo na kolację. Z ulubionymi dodatkami. Pycha!
Myślę, że wiele z Was, jeśli nie wszystkie, ma swoje, wypróbowane receptury na domową pizzę. Mimo to bardzo chcę się z Wami podzielić moim. Wychodzi zawsze. Smakuje doskonale. Jest banalnie prosty i szybki.

Składniki zapisałam nawet po polsku, żeby moje dziewczyny w każdej chwili mogły zrobić ją same.

W razie, gdyby było mało czytelnie- proszę bardzo:

300 g mąki wsypać do miski. Dodać:
20 g świeżych drożdży
trochę cukru
sól
200 ml letniej wody
2 łyżki oliwy
Wymieszać mikserem- końcówki haki. Najpierw na najniższych obrotach, potem na najwyższych. Razem ok. 4-5 minut.
Ciasto przykryć ściereczką i odstawić do wyrośnięcia, który w naszym domu zależy od stopnia głodu oraz od tego, czy pali się w kominku, czy nie.
Blachę wykładam papierem do pieczenia i przekładam na nią wyrośnięte ciasto. Ręce posypuję mąką i formuję na blasze dosyć cienki placek. Na to sos pomidorowy (przecier Valfruty najczęściej), który doprawiam solą, czosnkiem i ziołami prowansalskimi, dodatki i żółty ser. I już!

Dzisiaj zrobiłam ciasto z podwójnej porcji, ponieważ dziewczyny miały koleżanki. A ponieważ wracały do domu o różnych porach, piekłam pizzę w dwóch turach i wyjątkowo- w okrągłych naczyniach na tartę.
Ciasta i tak mi trochę zostało, więc miałam również kolację!

Czarne oliwki, rozmaryn, bazylia i bardzo proszę- frittata jak malowana!

Zawsze, kiedy robię to ciasto na pizzę, wspominam mój pobyt w Niemczech i ludzi, których tam spotkałam. Chociaż przez chwilę, ale zawsze wtedy.
To był dobry czas. Usamodzielniłam się, dorosłam, zobaczyłam inny świat, wzięłam za siebie odpowiedzialność. Nauczyłam się o sobie i o świecie tyle, że ledwo to wtedy pomieściłam w tym moim 19-stoletnim życiu.
Po roku spędzonym we Frankfurcie, na dwa wakacyjne miesiące pojechałam do Worpswede, koło Bremy i zajmowałam się prababcią tego półtorarocznego chłopczyka z Frankfurtu. Żeby zarobić na studia. I to dopiero była jazda bez trzymanki.
Dom w lesie, a w tym domu ja i 96-cioletnia Eryka.
Każdej nocy Eryka wołała "Agata, hilfe" (myliła mnie z moją poprzedniczką), każdego popołudnia grałyśmy jakieś 3 godziny w karty, a o 21 zasłaniałam okna i oglądałyśmy jakiś niemiecki odpowiednik naszego "M jak miłość".
Po tych koszmarnych wakacjach wsadziłam zarobione marki w biustonosz i wróciłam do kraju. W pociągu relacji Brema- Poznań siedziałam w przedziale z chłopakiem, który mnie podrywał i co 5 minut psikał sobie do ust odświeżacz. Zaszpanować mi chciał, a ja myślałam, że zwymiotuję! Bałam się zasnąć, żeby mi nikt tych marek nie ukradł (he, he, ciekawe jak?)  i całą noc musiałam gadać z miętowym odświeżaczem. Ale o tym akurat myślę najmniej, kiedy piekę pizzę.

                                                    Do napisania Kochani!
                                                                Asia